nog steeds Lome

Vandaag onze aanvraag voor DRC ( Democratic Republic of Congo) afgewezen. Het andere Congoland, Republic of Congo, met als hoofdstad Brazzaville, kregen we binnen een uur. Wel wat extra moeten betalen natuurlijk, maar nu moeten we voor DRC onze kansen in Benin benutten.Morgen gaat de Angola ambassade hier open, dus wie weet krijgen we nog een stempeltje of visum.

Ik wil jullie niet jaloers maken maar we zijn vandaag ook verhuisd naar een plekje 400 meter verderop aan het strand. Waarom? Het was echt te warm. Nu staan we op het strand met een heerlijk zeebries die de temperatuur van boven de 30 terugbrengt naar even daaronder hopelijk. En natuurlijk minder muggen. Misschien lukt het nog een paar foto;s te plaatsen. Wordt opnieuw vervolgd.

oud en nieuw in Lome

Een heel gelukkig nieuwjaar allemaal. Op naar 2018 om maar alvast een vooruitblik te geven. Wij hebben het gevierd in Lome, de hoofdstad van Togo. Ligt aan de Atlantische Oceaan, dus niet verkeerd. Nou is vieren wel een te groot woord geweest want op een enkele verdwaalde knal na doen ze er niet veel aan. Nieuwjaar darentegen vieren ze een hele week met overdag harde muziek en de nodige knallen. Mijn Frans is inmiddels behoorlijk verbeterd, ik weet nu bijvoorbeeld: bonne annee, cava en tres bien. Toch goed dat we dicht bij strand zitten want het is behoorlijk warm aan het worden. Anders dan de gladheid in NL begrijp ik. Wij houden het op 29 graden in de nacht en 34 overdag. Vandaag gaan we proberen weer wat visa te scoren, anders kunnen we tot in Benin rijden en moeten dan de motoren terug verschepen. Zou jammer zijn. Na vandaag weten we meer. Wordt vervolgd!

binnengevallen in Togo

Valt niet tegen. Grenspassage duurt slechts enkele uren. Meeste tijd kost nog er achter te komen welke beambten we allemaal een stempel moeten laten zette. Er zijn verschrikkelijk veel belangrijke mensen bij een grenspassage. We hebben gelukkig een paar mensen, Raoul en Roel, die een woordje Frans spreken. Soms kan je echter beter een domme tourist zijn. Maar inmiddels hebben we een hotel gevonden met warme douche, internet, koud bier en we zitten nu in Togo. De bedoeling is om in Lome td proberen een visum voor DR Congo te krijgen. Ghana is niet gelukt, die doen verschrikkelijk moeilijk, als Lome niet gaat lukken moeten we inNigeria iets zien te proberen.In elk geval nog honderden kilometers weg, we genieten nu vaniedere dag en elk mooi landschap of plaatselijk contact. Dank voor al jullie berichten, het is leuk om zo af en toe iets van jullie te horen. I nmiddels begint ons paspoort behoorlijk vol te lopen met allerlei stempels, visa of andere info, hopelijk houden we genoeg pagina;s over voor volgende landen.Togo heeft tot nu goede wegen, mooie infrasructuur maar wel veel stof die het zicht wat beperkt.Maar...........we genieten!!!!!!!!

vertrek Ouagadougou

Nou, visum voor Ghana gaan we niet krijgen, dus we gaan nu rijden naar Togo. Jammer, want ik ben best een Ghanafan geworden, maar ze doen verschrikkelijk moeilijk. De bedoeling was een visum voor DRCongo in Accra aan te vragen. Hopelijk gaat dat dan lukken in Lome. Guy met familie nodigen we uit voor een afscheidslunch en dan rijden we vanmiddag het onbekende tegemoet (voorlopig weer zonder internet).. Tot later!!!!!!

vertrek Bamako

yes, onze visa voor Nigeria zijn goedgekeurd. Nu willen we dan ook vrijdagochtend vertrekken.......alleen......Joris heeft malaria gekregen. Morgenochtend dan maar kijken hoe hij zich voelt. Het is nog 500km tot grens met Burkino en dan nog 400 tot Ouagadahougou. Daar zou dan een Ghanees visum moeten zorgen dat we Congo en Kameroen inkunnen. Als ee toch moeten wachten tot malaria over is wordt het waarschijnlijk Kerst in Mali. Geen dag is zonder onverwachte dingen in elk geval. Wordt vervolgd!

kerst

Dank voor kerstwensen. Hiervandaan iedereen ook goede feestdagen toegewenst. Vandaag hebben we ons Togo visum binnen gekregen. Het visum voor Nigeria is aangevraagd. Als het zijne excellentie, de consul belieft, krijgen we morgen, na een een interview toestemming om het land in te mogen. Crazy. Als die binnen is vertrekken we naar Ouabodayouad of zoiets, de hoofdstad van Burkina Faso om daar visum voor Ghana aan te vragen. Die hebben we weer nodig om in Accra visa voor Cameroun, Congo en mogelijk Angola aan te vragen. Een hoop gedoe in elk geval, maar dat hoort bij deze manier van reizen denk ik dan maar..

Foto;s uploaden vannacht ging ook al niet omdat de internetverbinding zo traag is dat hij de bestandjes niet geladen krijgt. Hopelijk op een later moment.

Groet van Bert, Joris Thiago, Raoul, Sef, Roel en mij.

tot in Mali

De kleuren van de natuur veranderen steeds opnieuw. Van grauw,grijs naar grijs>groen, dan naar geel>groen, en doorrijdend naar Senegal wordt het steeds groener.

ook de mensen vanaderen van kleur: van donker met tulbanden en woestijnlooks nu naar zwartere mensen met veel kleurige kleding en die een stukje vrolijker lijken.Nu is Senegal behoorlijk ontwikkeld, de wegen zijn prima, alleen de grenspassage van Mauretanie en Senegal is triest. We hadden al een visum voor Mali gehaald dus die grenspassage kostte slecht een uur of 3. Daarna maar weer een keertje wild kamperen, heerlijk, en de volgende dag in het eerstvolgende dorrpje ontbijten. Onder toeziende ogen van 50 kinderen en even zoveel volwassenen eten we een stokbroodje met ei en ui, mierzoete koffiee en gaan we richting Bamako. Bert heeft daar een adresje, de sleeping camel, en inderdaad is dat een goeie keus. Ze hebben heerlijke cheesseburgers en ook koud bier. Veel UN mensen en ambassadewerkers komen hier eten of eventjes verkoeling zoeken. Dicht in het centrum en toch een oase.

Vandaag zouden we een visum voor Ghana gaan halen maar dat is niet meer mogelijk. Nu hebben we gelijk een probleem want in Ghana moeten we een visum zien te regelen voor Congo. Gauw naar de ambassade van Burkina Faso waar we wel een visum voor krijgen en u maar hopen dat we in Burkino alsnog een visum voor Ghana kunnen krijgen. Er zijn trouwens ook nog visa nodig voor Benin, Togo en Nigeria. Angola zou later kunnen, Cameroen is nog niet bekend en Namibie en Botswana zouden vrij zijn van visumplicht. Probleem is dat de regels kennelijk nogal eens veranderen.Prijzen ook trouwens, want voor een visum voor Congo vragen ze maar liefst 170 euro pp.Het blijven spannende zaken. Van Kerst is weinig te zien, op een enkele kerstman na in eenshop in Bamako.

Mali is een stuk mooier dan verwacht, Bamako geen slechte plek om te moeten wachten op alle visa.We kunnen er maar 1 per dag aanvragen want je moet je paspoort inleveren natuurlijk. Europese Unie heeft soms ook zo z;n voordelen.

Ik hoop vanavondof vannacht wat foto;s te kunnen uploaden, het internet is hier onnoemelijk langzaam en iedereen probeert natuurlijk van alles via die verbinding te verzenden. Wie weet l;ukt het en vooralsnog Goeie feestdagen voor allemaal.

MAURETANIE

3 Westelijke Sahara en Mauretanie

Na een weekje zon zand en wind met af en toe een boom is het tijd voor wat verkoeling.

We zitten nu in Auberge Sahara omdat we geld nodig hadden, een visum voor Mali moeten regelen en een dagje rust echt nodig was.

Omdat het vandaag een nationale feestdag is Maureatnie komt er dus een dagje bij want de ambassades zijn ook gesloten.

Jullie hebben vast geen idee hoe een dagje nu zoal verstrijkt.

Opstaan, tent en bagage inpakken, motor checken, na een uurtje vertrekken en rijden tot ergens een ontbijt/koffiemogelijkheid zich aandient. Gister diende die zich dus niet aan. Dan wordt het dus doorrijden tot de eerste politiecontrole zich aandient. Vriendelijke mensen, en we hadden al kopie paspoort en kentekenbewijs in 20 voud bij ons dus dat scheelt wat tijd. Doorrijden tot…..de volgende politiepost, zelfde ritueel. Lunch schiet er dus ook bij in, want er is gewoon niks. Dus maar doorrijden tot de volgende politiepost of tankstation, af en toe een fotostop en na de grenspassage met Mauretanie van ruim 5 uur zitten we nu in Nouakachott. Een langere stop was echt nodig want mijn hoofd volde aan als een overrijpe tomaat, op exploderen. Te weinig eten, drinken, of afkick van de alcohol, want ook Mauretanie is een islamitische republiek, dus geen biertje om de dorst te lessen. Water, water en nog eens water. Zonet werd een stukje van ons avondeten gebracht. Een geitenbokje wat enkele locals voor ons gaan omtoveren tot iets van cous/cous, weer een wat anders dan Tanjin. Onze groep is uitgebreid met Tiago, een Braziliaan die begonnen is in Zuid/Amerika, via midden en Noord/Amerika naar Europa is gegaan, en straks via Kaapstad naar Australie doorgaat. Daarna is Japan zijn eindbestemming. Stelt ons tripje niks bij voor. Hij blijft bij ons tot na nieuwjaar en dan gaat ieder weer zelf verder. Ik zag dat ik nog weer een hoop foto;s kan bijplaatsen, dank je wel, ik hoop dat ik jullie kan voorzien van wat interessante plaatjes.

We liggen keurig op schema, want een schema hebben we niet, dus zijn we altijd op tijd. Geweldig toch?